هو

پیامبر امی

از همان قرون نخست اسلام، دانشمندان مسلمان در مورد "امی بودن" پیامبر اسلام و اینکه "امی" به چه معناست گفتگوها داشته اند. در قرآن، پیامبر (ص) دو بار به صفت "امی" متصف شده است. (1) یک بار جمع این کلمه به صورت "امیون" درباره قوم یهود آمده (2) و سه بار به صورت "الامیین" در خصوص اعراب و بت پرستان به کار رفته است. (3)

1- عده ای "امی" را کسی می دانند که خواندن و نوشتن نمی داند و یا معنی کتاب را درک نمی کند و بدون فهم معنی مطلبی را حفظ می کند. "امیه" غفلت و جهالت است. در اینکه چرا بی سوادان را "امی" می خوانند نظرات مختلفی بیان شده است. بعضی می گویند: امی منسوب به امت و توده مردم است، یعنی جماعت عامه که خواندن و نوشتن نمی دانند. برخی دیگر می گویند منسوب به امیت است که خلقت باشد یعنی چیزی نیاموخته اند و بر اصل خلقت مانده اند و همچنان که در نسبت به بصره و کوفه، بصری و کوفی گفته می شود در اینجا هم حرف "تاء" را برای "یاء" نسبت انداخته اند تا میان یاء نسبت و یاء اضافه فرقی نباشد. دسته ی دیگر گفته اند: امی منسوب به "ام" است به معنی مادر. یعنی اینها مادریند، یعنی بر اصل ولادت مادر مانده اند و چیزی نیاموخته اند. دگران گفته اند: مراد از "امیان" اهل مکه هستند. برای اینکه مکه را "ام القری" می خوانند و ام القری یعنی مادر شهرها و شهر پایتخت. بنا بر این کسی که اهل مکه بوده، "امی" نامیده می شد. (4)

2- در تفسیر کلمه "امی" در روایتی کسانی را هم که کتاب آسمانی در زبان سامی نداشته و به رسولان و انبیاء سامی متعتقد نبودند (چون مجوس) امی خوانده اند. (5) طبری در روایتی از محمد بن جعفر بن زبیر نقل می کند امیین کسانی هستند که کتاب آسمانی ندارند. (6) و نیز از ابن عباس روایت می کند که گفت: امیون کسانی بودند که پیامبر (ص) و کتاب خدا را تصدیق نمی کردند. خودشان کتاب هایی می نوشتند و به مردم نادان می گفتند که از پیش خداست و چون اینان با کتاب خدا و پیامبران جدل می کردند، امی نامیده شدند. ولی خود طبری این تاویل را خلاف رایج میان عرب می شناسد. (7) ابن کثیر در صحت اسناد این خبر به ابن عباس نظری دارد. (8)

صرف نظر از این نظرات، بررسی دقیق تر آیات قرآن ما را در فهم معنای "امی" یاری خواهد کرد. ابتدا به سراغ آیاتی که پیامبر اسلام را "الامی" خوانده اند، می رویم:

الامی

الَّذینَ یَتَّبِعُونَ الرَّسُولَ النَّبِیَّ الْأُمِّیَّ الَّذی یَجِدُونَهُ مَکْتُوباً عِنْدَهُمْ فِی التَّوْراةِ وَ الْإِنْجیلِ یَأْمُرُهُمْ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهاهُمْ عَنِ الْمُنْکَرِ وَ یُحِلُّ لَهُمُ الطَّیِّباتِ وَ یُحَرِّمُ عَلَیْهِمُ الْخَبائِثَ وَ یَضَعُ عَنْهُمْ إِصْرَهُمْ وَ الْأَغْلالَ الَّتی‏ کانَتْ عَلَیْهِمْ فَالَّذینَ آمَنُوا بِهِ وَ عَزَّرُوهُ وَ نَصَرُوهُ وَ اتَّبَعُوا النُّورَ الَّذی أُنْزِلَ مَعَهُ أُولئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُون‏ (9)

آنان که پیروی می کنند فرستاده را، پیامبری امی که می یابندش نوشته نزد خویش در تورات و انجیل،که فرا می خواند آنها را به نیکی و دور می دارد آنها از زشتی، و حلال می سازد برای آنان پاکیزه ها را، و حرام می دارد بر آنها پلیدی ها را، و رها می سازدشان از بندها و زنجیرهایی که بر آنان بود..

قُلْ یا أَیُّهَا النَّاسُ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ جَمیعاً الَّذی لَهُ مُلْکُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ یُحْیی‏ وَ یُمیتُ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ النَّبِیِّ الْأُمِّیِّ الَّذی یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ کَلِماتِهِ وَ اتَّبِعُوهُ لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُون‏ (10)

بگو: ای مردم! من فرستاده ی خدا به سوی همه شما هستم، همان خدایی که برای اوست فرمانروایی آسمان ها و زمین، نیست خدایی جز او که زنده می کند و می میراند، پس بگروید به خدا و فرستاده اش – پیامبری امی که به خدا و کلمه هایش گرویده – و پیروی کنید او را تا راه یابید.

سکوت بهترین حرف است در این زمینه...

بفرما...

هو

توحید یعنی هر چیزیی را سرجای خودش درست دیدن.
بفرما...

هو

توحید یعنی هر چیزیی را سرجای خودش درست دیدن.
بفرما...

چهارده پرده از حقیقت حسینی

برای سالکان حسینی و زینبی

آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنان که ماندند باید زینبی باشند و گرنه یزیدی اند.

شهید آوینی

برگرفته از سخنرانی استاد سید داوود موسوی در شب اربعین امام حسین(علیه السلام)- فروردین 1383
حال کن...

هو

زیبایی

نسان دائماً به دنبال زیبایی می گردد. زیبا شود، زیبا ببیند، زیبا لمس کند، زیبا به خوابد، زیبا بُخُورد، راه رفتنش زیبا باشد، خندیدنش زیبا باشد، پیکرش زیبا باشد، اطرافش همه زیبا باشند. و بالاخره هر چه او می بیند و با حواس پنجگانه احساس می نماید و هر چه که هست را زیبا دریافت نماید.

او زیبایی را در اعماق وجودش حس می کند گویی از سطح کوانتوم به بالایَش همه در حال اِدراک زیبایی هستند، گُل و یا درختی زیبا که می بیند حس او را کوانتومی می کند، حیوانی، پرنده ای زیبا می بیند همینطور.
حال کن...

هو

دل

ز دست دیده و دل هر دو فریاد

آنچه از افعال و نیّات از انسان صادر می شود از کانال دل است تنها دلیل بی بدیل می تواند لطافت و رحمت مطلق باشد. و این قاعده دائماً حاکم است، زیرا فرد لطیف نمی تواند جواب رد به کسی بدهد. و یا مادری نمی تواند فرزند بد را تحویل نگیرد.

دل از بس مهربان است این همه سازگاری با افراد دارد؛ و خدای رحمان از بس مهربان است با تمام خلق عَجین است و این قاعده ای محکم است. لذا اکثر خلق از این لطافت سوء استفاده نمودند، و رحمت بی پایان او را در خواهشهای فرو زمانی به کار گرفتند.

و آن مهربان هم دائماً می فرماید:«عَلَّمَ المُدبِرُونَ کَیفَ اشتِیاقِی بِهِم فَماتُوا شُوقاً»

حال کن...

هو

صدا و کلماتی هم که ما بر زبان می آوریم موجی است از دریای لایتناهی اندیشه.دریائی است بس لطیف و بزرگ و بی پایان. که غواصان تیزرو و ماجرا جویان دریائی و از خودگذشتگان بی پروابدان راه یافتند و اکتشافات بی نظیر را بنام بلند خویش ثبت نمودند...
حال کن...