هو

صدا و کلماتی هم که ما بر زبان می آوریم موجی است از دریای لایتناهی اندیشه.دریائی است بس لطیف و بزرگ و بی پایان. که غواصان تیزرو و ماجرا جویان دریائی و از خودگذشتگان بی پروابدان راه یافتند و اکتشافات بی نظیر را بنام بلند خویش ثبت نمودند...

هو

    صدا و کلماتی هم که ما بر زبان می آوریم موجی است از دریای لایتناهی اندیشه.دریائی است بس لطیف و بزرگ و بی پایان. که غواصان تیزرو و ماجرا جویان دریائی و از خودگذشتگان  بی پروا بدان راه یافتند و اکتشافات بی نظیر را بنام بلند خویش ثبت نمودند.ازگورگیاس سوفسطائی و ابن کمونه ی شبه برانگیز تا سقراط و افلاطون یقینی و منطقی؛از نمرود طاغی تا ابراهیم لطیف ؛از ریاضیدانان کوچک تا ارشمیدسها،فیثاغورثها، انیشتینها ؛از ذره دانان تا بزرگ دانان؛ از طلبه ی بسم الله تا عارف ختم الله؛ همه سوار بر قایقهای برکه پیما تا کشتی های اقیانوس پیما شدند و مجنون صفت تازیانه ی امواج بی رحم را تحمل نمودند و یکی صدفی میان تهی و دیگری لؤلؤئی شاهی به ارمغان آوردند. 

الهی, قایقم شکسته و پارویم را امواج دریایت ربوده.در «فلیتنافس المتنافسون» امواج ،مبهوت و سرگردان مانده ام. نه قایقم رمق حرکت دارد نه پاروئی که او را تکان دهد .چین و شکن امواجت چونان گیسوئی ظلمانی و لیلی گونه ات جای سالمی در پیکر این قایق وامانده نگذاشته و از طرفی منظره رخ دلربایت جانم را مسخر نموده ."از طرفی تو میکشی از طرفی سلاسلم"نه قایقی برای حرکت نه جرأتی برای طی مسافت بسوی دامن پر مهرت لب چون قندت مرا بخود میخواند و تیز مژگانت مسلسل وار بر قلبم نشانه میرود،و ظلمت امواج گیسوانت مرا در کام خود فرو میبرد.

اما عزیز دلم!

تیر مژگان و ظلمت گیسوانت را بجان خریدم اما رسم مروت است که بی سروپائی چون داود را در این ظلمت رستم کش با تیرهای پیاپی هدف قرار داده ای؟   

اصلا:مگر داود هم؟ یعنی داود هم؟ نه. زیرا به خود که مینگرم جز کدورت و سیاهی و نقص و ضعف نمی بینم و به جمال دلربایت که نظر می افکنم جز لطافت و شادابی و کمال و جمال نمی یابم.

  به خود میگویم, مگر در صورتیکه خود نبینم و فقط او ببینم. ای, شاید. خدا را چه دیدی! 

پس داود یا علی بگو و بر تخته پاره های این قایق وامانده ات بنشین و با دستان خسته ات پارو بزن ،آنقدر تیز برو،آنقدر تند برو که تمام پیکرت در اصطکاک با امواج و زلف یار محو شود و مبدل به موج شوی.آنوقت است که میتوانی در بین امواج بحرین فخر نمائی که تمام هستی ات را به راه دوست نثار نمودی؛یا ابا صالحیان, وقت تنگ است و فرصت طلائی و یار منتظر.انتظار یار از شما ،حرکت است و امید شما از یار برکت. او منتظر است تا به تمام ملائکه ی علیین از سر غرور اثبات نماید که«دیدید انی اعلم ما لا تعلمون»

یا اباصالحیان, سابقوا؛ یا اباصالحیان سارعوا...

  چنان سرعت بگیرید که پیکرتان جزء جزء شود و چنان تیز برانید که اعضایتان قطعه قطعه شود و چنان مستانه بتازید که قطعات ریزتان سلول سلول شود و چنان بی خود شوید که مبدل به موج شوید آنگاه چون رنگین کمانی به دور آن نازنین تک چهره ی عالمین کمند شوید و او را چنان طواف نمائید تا هر ناظری که تماشاچی این صحنه ی جذاب و رؤیائی و لطیف بوده،شما را بصورت کمربندی زرین بر پیکر زیبایش ببیند و از سر حسرت دست به دندان گزد.