هو

زیبایی

نسان دائماً به دنبال زیبایی می گردد. زیبا شود، زیبا ببیند، زیبا لمس کند، زیبا به خوابد، زیبا بُخُورد، راه رفتنش زیبا باشد، خندیدنش زیبا باشد، پیکرش زیبا باشد، اطرافش همه زیبا باشند. و بالاخره هر چه او می بیند و با حواس پنجگانه احساس می نماید و هر چه که هست را زیبا دریافت نماید.

او زیبایی را در اعماق وجودش حس می کند گویی از سطح کوانتوم به بالایَش همه در حال اِدراک زیبایی هستند، گُل و یا درختی زیبا که می بیند حس او را کوانتومی می کند، حیوانی، پرنده ای زیبا می بیند همینطور.
اِنگار که در اعماق وجودش با همه ی این زیباییها آشناست و نوعی سِنخیَّت بین این زیبایی و باطن او وجود دارد. او هر چه «تلذ الاعین» و اشتهای نفسِ لطیفِ او بهره می برند را از خود می داند و سیر هم نمی شود، بلکه هر چه از زیباییها را نظاره نماید اشتهایش بیشتر می شود.

رقص ماهیان زیبا در عمق آبهای اقیانوسها، جَست و خیز آهوان صحرا، رنگارنگ میوه ها و ... هزاران هزار تماشاگه زیبا از او دلربایی می کنند و او با ناباوری بر همه ی آنها خیره می شود. بعضی ها را می بوید بعضی را در آغوش می گیرد. بعضی ها را می چشد و باز هم با کمال تحیُّر قصد دارد سر از متن این زیبایی در آورد.

او علاقه مند است همه ی زیباییها را در آن واحد ببیند. از آنها بهره ببرد و همه مال او باشند.

به هزار دیده خواهم که نظر کنم به رویت                  به هزار کِسوت ای جان چو تو هر زمان بر آیی

به قول ضرب المثل انگلیسی spring که کمال تفریح و عشق را در یک جا می خواهد. آیا امکان تجمّع این همه زیبایی وجود دارد؟ آیا انسان قادر است به این همه زیبایی برسد و لذّتش را لایتناهی نماید.

آیا روزی خواهد رسید که بدون دغدغه و صرف وقت در امواج زیبایی غرق شود و هر چه: تشتهیه الانفس و تلذا درخواست نماید آناً برایش مُهیّا شود.

گویی تمام تلاش انسان برای رسیدن به همین موضوع است، ولی چرا در جهت یافتن آن ایّام طولانی تلاش نمی کند، او زیبایی  را به نحو کمال می خواهد. و به هر زیبایی که خیره می شود می خواهد او بشود و عاشقانه به سمت او خیز بر می دارد می خواهد آن زیبا را بِخُورد امّا کشش جسمانی او مانع است و رادِع. نفس اشتها می کند ولی قدرت جسمانی نه.
www.ommi.ir/index.php